Często zdarza się, że cukrzyca zostaje zdiagnozowana przypadkowo, przy okazji wykonywania podstawowych badań lekarskich. Nie wpadajmy wówczas w panikę, ponieważ w początkowej fazie rozwoju choroby można uniknąć konieczności przyjmowania insuliny, a nawet tabletek – wystarczy zastosować odpowiednią dietę, która pozwoli na utrzymanie stężenia glukozy we krwi w optymalnym zakresie.
Co to jest cukrzyca?
Cukrzyca jest chorobą polegającą na podwyższeniu stężenia glukozy we krwi. Jest ona spowodowana nieprawidłową pracą trzustki, która produkuje za mało insuliny. Prowadzi to do zaburzenia w wykorzystaniu glukozy przez komórki organizmu i wydalania jej z moczem. Choroba objawia się osłabieniem, zwiększonym pragnieniem, częstym oddawaniem moczu i napadami głodu. U osób starszych może przebiegać łagodnie lub bezobjawowo. Lekarze wyróżniają dwa rodzaje cukrzycy: typ I (insulinozależny) oraz typ II (insulinoniezależny). Na cukrzycę typu I głównie zapadają dzieci i młodzież, a sama choroba najczęściej nie wymaga podawania leków – wystarcza stosowanie zbilansowanej diety, która pozwala na utrzymanie stężenia glukozy we krwi w optymalnym zakresie. Na cukrzycę typu II chorują przede wszystkim dorośli (zazwyczaj po 40 roku życia).W tym przypadku przyjmowanie leków jest konieczne.
Co to jest stężenie glukozy we krwi?
Z uwagi na poważne powikłania wynikające z nie leczonej lub nieodpowiednio leczonej cukrzycy (uszkodzenie nerek, układu nerwowego, oczu, serca itp.), każda osoba po 45. roku życia powinna raz na trzy lata poddać się badaniu poziomu cukru we krwi. W szczególności dotyczy to osób z nadwagą, mało aktywnych fizycznie, z nadciśnieniem tętniczym, czy chorobą układu sercowo-naczyniowego. Badanie polega na określeniu ilości glukozy w pobranej na czczo próbce krwi. Poziom cukru we krwi (inaczej glikemia) u osób zdrowych może wahać się w pewnych granicach. Jeśli jednak znacznie odbiega od normy, pozwala jednoznacznie rozpoznać cukrzycę.
Normy glukozy we krwi
U człowieka zdrowego poziom cukru na czczo powinien mieścić się w granicach 70-99 mg/dl. Jeśli stężenie glukozy przekracza tę wartość, ale jest niższe od 125 mg/dl, mówi się o nietolerancji glukozy. Stan ten leczy się jedynie za pomocą diety. W przypadku glikemii powyżej 125 mg/dl należy wykonać dodatkowe badania (krzywa cukrzycowa) w celu zdiagnozowania cukrzycy. W ciągu dnia, po dwóch godzinach od posiłku poziom glukozy nie powinien przekraczać 150 mg/dl. Jeśli pomiar glikemii wykonany o dowolnej porze dnia zbliża się do 200 mg/dl, oznacza to cukrzycę. Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie: „https://optymalnewybory.pl/niestabilny-poziom-cukru-we-krwi„.
Profilaktyka
Podstawą utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi jest zbilansowana dieta, bogata w produkty o niskim indeksie glikemicznym oraz z dużą zawartością błonnika. Należy więc ograniczyć spożycie białego pieczywa (na korzyść chleba z pełnego przemiału) oraz słodkich ciast (biszkoptowych, kruchych, francuskich, ucieranych i drożdżowych). Lekarze zalecają, aby produkty mączne spożywać z dużą ilością świeżych warzyw, ponieważ spowalnia to wchłanianie glukozy. Warzywa takie jak brokuły, kalafior, kapusta, ogórki, pomidory, papryka, por, sałata, rzodkiewka, cukinia, czy szpinak można spożywać w dowolnych ilościach. Starajmy się również ograniczyć spożycie soli – można ją z powodzeniem zastąpić ziołami. Prawidłowe żywienie wywiera istotny wpływ na stężenie cukru we krwi. Należy spożywać pięć posiłków dziennie, najlepiej o stałych porach. Dobrze, jeśli są to potrawy sporządzone z małą ilością tłuszczu, gotowane w wodzie, na parze lub duszone, ewentualnie pieczone w rękawie. Należy unikać potraw smażonych i w panierce, ponieważ ich spożycie podnosi poziom cukru nawet do pięciu godzin po posiłku. Również owoce należy przyjmować w ograniczonej ilości – nie więcej niż 0,5 kg dziennie.
Prowadzenie odpowiedniego trybu życia pozwala nie tylko na utrzymanie prawidłowej wagi ciała, ciśnienia tętniczego krwi, poprawnej wartości cholesterolu, ale również chroni organizm przed chorobami cywilizacyjnymi.
